İnsanlar bir ülkeden diğerine taşınıyor; bende işte evde o odadan bu odaya, evden bahçeye, bahçeden cam kenarına falan taşınıyorum. Aslında kalıplaşmış düzeni severim, çok değişikliğe gitmekten yana değilimdir fakat masa söz konusu olunca, bir üst güzel nokta varsa üşenmem taşırım sırtımda. Benim büyük, meşhur, turuncu bir masam vardır; sonradan onu beyaza boyamıştım hatta. İşte o devasa masa şu an, penceresiz bir odanın duvar kenarında duruyor. Bu yaz bir süre buraya adapte olmaya çalıştım ama defteri kitabı alıp ya bahçeye kaçtım ya da pencere kenarlarına.. Sonra da çözümü, en sevdiğim pencere kenarına, küçük bir masa koymakta buldum. İşte her şey böyle başladı ve bu durdurulamaz süreçte Neko şunları yaşadı:
